สักการะ พระนางจามเทวี ค้าขายรุ่งเรือง เมื่อย่างเข้าปีเถาะ หรือปีกระต่ายแล้ว เพื่อความเป็นสิริมงคล เสริมโชคเสริมดวง ก็ต้องไปเสาะหาหมอดู พยากรณ์ หรือโหราจารย์ทั้งหลายว่า ควรจะทำอย่างไร บูชาอะไร เพื่อให้ชีวิตพลิกจากร้ายกลายเป็นดี หรือที่เคยดี ก็ให้ดียิ่งๆ ขึ้นไป
อาจารย์โอเล่ ญาณสัมผัส แนะนำบูชาสักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ส่งเสริมความเป็นสิริมงคล รวมทั้ง วัตถุมงคล เครื่องราง เสริมสิ่งดีในปี 2566 ไว้หลายอย่าง แต่หนึ่งในนั้นก็คือ เรื่องการค้าขาย อาจารย์โอเล่ ได้แนะนำให้ไปสักการบูชา พระนางจามเทวี ปฐมกษัตริย์แห่งนครหริภุญชัย ซึ่งเคยเป็นอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่เมื่อกว่าพันปีก่อน
โดยอาจารย์โอเล่ เน้นให้สักการะพระนางจามเทวีปางทรงพรต บำเพ็ญมหาบารมี ซึ่งอาจารย์บอกว่า จะประทานพรให้อย่างล้นเหลือ นอกจากเรื่องการค้าแล้วยังมีเรื่องการรับตำแหน่งหน้าที่ เรื่องโรคาพยาธิ หรือใครที่ตกทุกข์ได้ยากก็ไปขอต่อพระนางจามเทวี ปางทรงพรตได้
หากไม่ได้ศึกษาประวัติความเป็นมาของพระนางจามเทวีแล้ว ก็ยากนักที่จะรู้ว่า พระนางจามเทวีนั้น บำเพ็ญศีลด้วย
ตามประวัติที่เล่าสืบกันมานั้น พระนางจามเทวีเป็นชาวลำพูนแต่กำเนิด เมื่อยังเล็กวัยเพียง 3 เดือนถูกนกใหญ่มาโฉบเอาไป แต่เมื่อบินผ่านดอยคำที่มีฤๅษีวาสุเทพ บำเพ็ญศีลอยู่เด็กหญิงก็หลุดจากกรงเล็บนก ตกลงมายังสระแต่เกิดอัศจรรย์เมื่อตกลงมาค้างอยู่ที่ใบบัว ฤๅษีวาสุเทพ เห็นเช่นนั้น ก็เลยเอาวี (พัด) ไปช้อนเด็กน้อยมาจากใบบัว ก็ช้อนได้มาง่ายๆ ฤๅษีวาสุเทพ ก็เลยตั้งชื่อเด็กหญิงว่า วี
เมื่อตรวจดูดวงชะตาเด็กหญิงวี ฤๅษีวาสุเทพ ก็ให้เป็นอัศจรรย์ รู้ว่าเป็นชาวลำพูน เกิดวันที่ 5 เดือน 5 ขึ้น 15 ค่ำ แล้วก็รู้ว่า วันข้างหน้าจะได้เป็นใหญ่ เก่งกล้าสามารถปกป้องบ้านเมือง และจะกลับมาเป็นใหญ่ที่เมืองลำพูน
เล่ากันต่อว่า ฤๅษีวาสุเทพ ได้มอบหมายให้พญาวานรชื่อกากะ พร้อมบริวารรวม 35 ตัว ไปเลี้ยงดูเด็กหญิงวี พร้อมทั้งสั่งวิชาอาคม ถ่ายทอดตำราพิชัยสงคราม รวมทั้งฝึกใช้โล่หอกดาบ การรบพุ่งจนเด็กหญิงวี แตกฉานศาสตร์การรบและศิลปะวิทยาคม
กระทั่งเด็กหญิงวี มีอายุได้ 13 ปี ฤๅษีวาสุเทพ ก็ตรวจดวงชะตาให้อีกครั้งก็พบว่า จะได้เป็นใหญ่ในแคว้นแดนไกล ก็เลยผูกแพขึ้นมาร่ายเวทย์มนต์กำกับ ให้เด็กหญิงวี ลงแพ พร้อมด้วย พญาวานรและบริวารรวม 35 ตัว ล่องแพไปตามลำน้ำระมิงค์ ที่ทุกวันนี้เรียกแม่น้ำปิง ล่องไปจนถึงหน้าเมืองละโว้ ที่ตอนนั้นมีพระเจ้านพรัตน์เป็นเจ้าเมือง
เมื่อแพมาถึงเมืองละโว้ ก็ไม่ไหลไปไหนอีก ชาวเมืองละโว้มาเห็นเด็กหญิงหน้าตางดงามอยู่กับวานรอีก 35 ตัว ก็เกิดความสงสัย จนกระทั่งรวมกันฉุดลากแพให้เข้าฝั่ง แต่ด้วยเวทย์มนต์ของฤๅษีวาสุเทพ ที่กำกับไว้ แพก็เลยไม่ขยับเขยื้อนไปไหน ก็เกิดอัศจรรย์ใจร่ำลือกันไปทั่วเมืองละโว้ กระทั่งความทราบไปถึงเจ้าเมืองละโว้
พระเจ้านพรัตน์ ก็สั่งให้เหล่าทหารไปฉุดลากเอาแพนั้นเข้ามาที่ฝั่ง ก็เหมือนเดิม แม้จะเพิ่มกำลังทหารไปช่วยกันฉุดลาก แพก็ไม่ขยับเขยื้อ พระเจ้านพรัตน์ ก็เลยรับรู้ว่า เด็กหญิงคนนี้ต้องมีอะไรที่ไม่ธรรมดาเป็นแน่ จึงลุกขึ้นพร้อมพระมเหสี รับเชือกจากทหารแล้วช่วยกันลากแพนั้นเข้าฝั่ง แพก็ค่อยๆ เข้ามาถึงฝั่งพระเจ้านพรัตน์ ก็รับเอาเด็กหญิงนั้นพร้อมกับเหล่าวานรเข้าเมืองละโว้
จากนั้นก็จัดพิธีสมโภชรับเอาเด็กหญิงวีเป็นราชกุมารี โดยให้ชื่อว่า พระนางจามเทวี
อันว่าพระนางจามเทวีนั้น ยิ่งมีพระชนมายุมาก ก็ยิ่งมีพระสิริโฉมงดงาม จนชื่อเสียงโด่งดังไปไกล แม้แต่คนใกล้เองที่เป็นมหาอุปราช ชื่อเจ้าชายรามราชย์ ก็หลงใหลจนทั้งสองได้ตกลงจัดพิธีหมั้นหมายกันในเวลาต่อมา
ความงามของ พระนางจามเทวี แพร่ไปไกลถึงแดนพม่า
แต่ข่าวคราวความงดงามของพระนางจามเทวี ก็ไปไกลถึงเมืองโกสำพี แดนพม่า จนเจ้าชายแห่งเมืองโกสำพี ขอให้ผู้เป็นบิดา ได้จัดแต่งเครื่องบรรณาการไปถวายแด่เมืองละโว้ พร้อมกับแจ้งเจตจำนงว่าต้องการให้พระนางจามเทวี ไปเป็นคู่ครองกับเจ้าชายเมืองโกสำพี
แต่ทว่า พระนางจามเทวีได้ปฏิเสธที่จะรับเครื่องบรรณาการนั้น เหตุเพราะได้หมั้นหมายกับเจ้าชายรามราชย์อยู่ก่อนแล้ว เมื่อคณะทูตจากโกสำพีกลับไปบอกกล่าวเจ้าเมืองโกสำพี รู้ความก็โกรธแค้น หาว่าไม่ให้เกียรติ จึงระดมไพร่พล ทั้งจากเมืองโกสำพีเอง และเหล่าเมืองที่เป็นเครือข่ายยกทัพใหญ่บุกเมืองละโว้
ฝ่ายเจ้าชายรามราชย์ ก็แต่งทัพออกไปสู้ แต่ด้วยกำลังที่น้อยกว่า จึงสู้ทัพหลวงจากโกสำพีไม่ได้ แม้จะเพียงออกไปสู้หลายครั้ง กระทั่ง พระนางจามเทวีต้องออกมายืนกรานว่าจะนำทัพออกไปสู้กับทัพจากเมืองโกสำพีด้วยตนเอง
เรื่องเล่าถึงจุดนี้ จะมีรายละเอียดอันแสดงถึงความสามารถในการรบของพระนางจามเทวี ทั้งในเรื่องการวางแผนการรบ ที่รู้ว่า กำลังทหารของเมืองละโว้นั้นมีน้อยกว่า จึงใช้วิธีรบพลางถอยพลาง แล้วไปยั่วยุต่อ เพื่อให้การสู้รบยืดเยื้อกินเวลานาน เสบียงกรังที่โกสำพีเตรียมมาก็จะร่อยหรอ จากนั้น ก็เขียนจดหมายถึงเจ้าชายเมืองโกสำพี ว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างพระนางกับเจ้าชาย เหตุใดต้องมาทำให้ผู้คนล้มตาย จากนั้น ก็ท้ารบกับเจ้าชายเมืองโกสำพี แบบตัวต่อตัว
ตอนแรกเจ้าชายเมืองโกสำพี ก็ไม่ยอมมาสู้ เพราะเห็นว่าสู้กับหญิง มันเสียศักดิ์ศรี แต่สุดท้ายเมื่อถูกยั่วยุหนักเข้า ก็อดทนไม่ได้ จึงออกไปสู้ แต่เมื่อมาเจอกับพระนางจามเทวีตัวจริง ก็ยิ่งหลงใหล ทำอะไรไม่ถูก จนสุดท้าย ถูกพระนางจามเทวี ฟันจนผ้าโพกหัว พร้อมเส้นผมขาดกระจาย แล้วยังตามมาฟันซ้ำจนปลายมีดกรีดเข้าที่แขนเจ้าชายเมืองโกสำพี เข้าให้อีก จนทัพจากเมืองโกสำพีแตกกระเจิง จนสุดท้าย ด้วยความละอายใจเจ้าชายแห่งเมืองโกสำพี ก็ใช้ดาบฆ่าตัวตาย
หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไปไม่นาน พระรางจามเทวี ก็ได้อภิเษกสมรสกับเจ้าชายรามราชย์ และต่อมา เจ้าชายรามราชย์ ก็ได้ขึ้นครองเมืองละโว้ และพระนางจามเทวี ก็ตั้งครรภ์ แต่ระหว่างนั้น เมืองลำพูนก็ทำท่าว่าจะล่มสลาย เพราะเจ้าเมืองไม่อยู่ในศีลในธรรม ฤๅษีวาสุเทพ ก็ให้นึกถึงลูกสาวบุญธรรมที่จะต้องกลับมาเป็นใหญ่ที่เมืองลำพูน จึงติดต่อให้พระนางจามเทวี มากอบกู้บ้านเมืองก่อนที่จะล่มสลาย
พระนางจามเทวี เมื่อรู้ข่าวเช่นนั้น ก็เลยตัดสินใจเดินทางกลับเมืองลำพูน ฝ่ายกษัตริย์รามราชย์ ด้วยรักและอาลัยมเหสี แต่ไม่รู้จะทำอย่างไรก็เลยตัดสินใจบวชเป็นพระ
ฝ่ายพระนางจามเทวี เมื่อมาได้ครองเมืองลำพูนแล้ว ก็ได้ลูกชายแฝด 2 คน ชื่อ ว่า มหันตยศ และอนันตยศ ก็ปกครองเมืองลำพูดจนร่มเย็นเป็นสุข ไพร่ฟ้าอยู่ในศีลในธรรม ซึ่งประวัติศาสตร์ก็ยืนยันว่า พระพุทธศาสนาที่มาจากเมืองละโว้ถูกเผยแผ่ที่อาณาจักรหริภุญชัย จนเจริญรุ่งเรืองก็ในช่วงยุคสมัยที่พระนางจามเทวีปกครองอาณาจักรแห่งนี้
ตำนานภู่ก่ำงาเขียว ช้างเผือกคู่บารมีของพระนางจามเทวีก็เกิดขึ้นในช่วงนี้ เชื่อกันว่า เป็นทวยเทพส่งมาให้เป็นช้างคู่บารมี และเป็นช้างศึกที่มีอำนาจ หันงาไปทิศทางใด หากเป็นศัตรูก็จะพากันพานาศย่อยยับ
แต่ด้วยความที่มีพระสิริโฉมงดงาม ขุนวิลังคะ เจ้าเมืองลัวะ ก็เพียรพยามมาขอให้พระนางจามเทวี ไปเป็นมเหสี แต่พระนางก็ผัดผ่อน เพราะทรงมีพระสวามีอยู่แล้ว ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกัน พอผัดผ่อนมาหลายปีเข้า เจ้าเมืองลัวะก็สิ้นอดทน ยกทัพจะเข้าตีเมืองลำพูนพระนางจามเทวีก็ให้ลูกชายทั้งสองขึ้นช้างศึกภูก่ำงาเขียวเข้าต่อสู้จนสุดท้าย เจ้าเมืองลัวะถูกฆ่าตาย
พระนางจามเทวีครองเมืองลำพูนจนอายุได้ 60 ปี ก็สละราชสมบัติให้ลูกชาย โดยให้อีกคนไปครองเมืองลำปาง ส่วนพระจามจามเทวี ไปเข้าบวชเป็นแม่ชีที่วัดจามเทวี กระทั่งอายุ 98 ปี พระนางจามเทวีถึงได้สิ้นพระชนม์
พระนางจามเทวีปางบำเพ็ญพรต ที่อาจารย์โอเล่ แนะนำให้ไปสักการบูชา ก็น่าจะมาจากตรงนี้
