ความสำคัญบนโต๊ะอาหารของ กุนซือ

แฟนแมนฯยูไนเต็ดทั้งหลายที่ได้เห็นภาพ กุนซือ เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน กำลังดินเนอร์กับ เอริก เทนฮาก ต่างรู้สึกปลาบปลื้มด้วยกันทั้งสิ้น

อดีตกุนซือผู้ยิ่งใหญ่มากบารมี ที่อำลาเก้าอี้ไปแล้ว 10 ปี แล้วยังคงผูกพันห่วงหาสโมสรไม่เคยเปลี่ยน คุยกับกุนซือปัจจุบันที่กำลังเจริญรอยตาม ถือเป็นสิ่งที่ดีงามมาก

นับตั้งแต่ เฟอร์กี้ ลงจากเก้าอี้ในซัมเมอร์ 2013 ก็ยังไม่มีผู้จัดการทีมคนไหน ทำผลงานได้ระดับทัดเทียมหรือแม้กระทั่งใกล้เคียงเลย

แชมป์เกิดขึ้นเพียงแค่ 3 ครั้ง ในช่วงเวลาดังกล่าว เอฟเอ คัพจากฝีมือ หลุยส์ ฟานกัล ในปี 2016 จากนั้น โชเซ่ มูรินโญ่ พาประสบความสำเร็จต่อเลยในปี 2017 จากลีก คัพและยูฟ่า ยูโรปา ลีก

3 แชมป์ดังกล่าวยังไม่ใหญ่มากพอด้วยซ้ำ หากมองย้อนไปยังเกียรติยศในอดีต ซึ่งแมนฯยูไนเต็ดเคยผ่านมาอย่างมากมาย

แต่ต้องยอมรับว่ากว่า เฟอร์กี้ จะฝ่าด่านโหดหินสารพัด มาถึงจุดที่เรียกว่าไขว่คว้าโทรฟี่ได้ ก็ต้องใช้เวลาพอสมควร รวมถึงต้องการจุดเปลี่ยนสำคัญ

เทียบกันแล้ว เทนฮาก ดูทำได้ดีกว่า แต่ในความเป็นจริง มันมีตัวแปรหรือเงื่อนไขเยอะเลยในแต่ละสมัย การนำมาเปรียบกัน แล้วตัดสินว่าใครดีกว่า คงไม่เหมาะสมถูกต้องเท่าไรนัก

สำหรับ เทนฮาก ยังต้องรอดูกันต่อไป ฤดูกาลนี้จะประสบความสำเร็จมากน้อยแค่ไหน ซึ่งเขาเคยพูดไว้แล้วว่า สิ่งสำคัญที่สุดคือโทรฟี่ ฉะนั้นคงต้องพยายามมีแชมป์ให้ได้สักรายการ

ส่วนของ เฟอร์กี้ หลังจากผงาดแชมป์เอฟเอ คัพในปี 1990 นั่นคือหนึ่งในจุดเปลี่ยนสำคัญ ทำให้ได้ไฟเขียสทำทีมต่อไป

กระทั่งมาพีกสุดขีดในฤดูกาล 1992/93 ซึ่งครองแชมป์ลีกสูงสุดหรือพรีเมียร์ลีกได้สำเร็จ

อยากจะบอกว่า จุดเปลี่ยนที่สำคัญสุดๆ คือการที่ เฟอร์กี้ ได้ผู้เล่นคนหนึ่งเข้ามาและกลายเป็นปฐมบทของความยิ่งใหญ่ที่ยึดโยงมายาวนานหลายสิบปี

แต่เขาได้รู้จักกับผู้จัดการทีมคนหนึ่ง ซึ่งนำไปสู่การได้นักเตะคนดังกล่าวมาอย่างไม่น่าเชื่อ

ฉะนั้นการมีเครือยข่ายหรือที่เรียกว่าคอนเน็กชั่นชั้นเยี่ยม ในสายของกุนซือด้วยกัน คือสิ่งที่จำเป็นอย่างมาก เหมือนอย่างที่ เฟอร์กี้ ได้ประสบมา

ลองไปฟังเรื่องนี้กันู แล้วคุณจะเข้าใจว่า บทสนทนาบนโต๊ะอาหารของคคนที่เป็นกุนซือด้วยกัน มันสำคัญแค่ไหน

สิงหาคมปี 1992 ลิเวอร์พูลซึ่งพกศักดิ์ศรีแชมป์เอฟเอคัพมีคิวนัดดวลกับลีดส์ ยูไนเต็ดแชมป์ดิวิชั่น 1 เดิมหรือลีกสูงสุดยุคนั้น ในศึกการกุศลคอมมูนิตี้ ชิลด์ (ช่วงดังกล่าวเรียกแชร์ริตี้ ชิลด์)

ลีดส์คว้าชัยระทึก 4-3 ถือเป็นการตัดริบบิ้นก่อนเปิดซีซั่นอย่างสวยงามและ เอริก คันโตน่า กลายเป็นพระเอกของงาน จากการระเบิดแฮตทริกอย่างสุดสะเด่า

ตอนนั้นไม่มีใรคาดคิดหรอกว่า ลีดส์จะยอมปล่อย ก็องโต้ เล่นดีขนาดนี้ ใครจะบ้าทำล่ะ เป็นไปไม่ได้เลย

ความสำคัญของมิตรภาพระหว่าง กุนซือ

กระทั่งวันหนึ่งในช่วงฤดูใบไม้ร่วงปี 1992 บิล ฟอร์เธอร์บี้ ผู้บริหารของยูงทองต่อสายมายัง มาร์ติน เอ็ดเวิร์ดส์ ประธานของแมนฯยูไนเต็ด เพื่อสอบถามถึงการซื้อ เดนิส เออร์วิน ฟูลแบ็กตัวเก่ง

พอดี เฟอร์กี้ กำลังคุยอยู่ในห้องทำงานของบิ๊กบอสด้วย เลยส่งโน้ตข้อความให้ลองถามถึง คันโตน่า ดูหน่อยเผื่อจะปล่อยออกมาบ้าง

ทางฝั่ง ฟอร์เธอร์บี้ นิ่งไปสักครู่ ก่อนแจ้งว่าจะติดต่อกลับไป ขอปรึกษา วิลกินสัน ดูก่อนงว่าจะเอาอย่างไร

จริงๆแล้ว เฟอร์กี้ ไม่ได้มีข้อมูลของ คันโตน่า มากนัก มาเด่นเตะตาก็ตอนเกมการกุศลนั่นแหล่ะ รวมทั้งได้ยินกิตติศัพท์เกี่ยวกับความหัวแข็ง เกเร พร้อมปะฉะดะอย่างไม่กลัวใคร

แต่แมนฯยูไนเต็ดเพิ่งพลาดคว้าตัว อลัน เชียเรอร์ กับ เดวิด เฮิร์สท์ สองหัวหอกดีกรีทีมชาติอังกฤษ โดนทั้งเซาธ์แฮมป์ตันและเชฟฟิลด์ เว้นส์เดย์ปฏิเสธทั้งหมด

คันโตน่า เลยเป็นชื่อที่น่าสนใจ ทว่าเพื่อลดความเสี่ยงบางส่วน จึงต้องมองหาตัวช่วยสักหน่อย

ดังนั้นเพื่อให้ชัวร์ที่สุดจึงต้องขอข้อมูลจาก เชราร์ อุลลิเยร์ ผู้จัดการทีมชาติฝรั่งเศสในเวลานั้น เพราะเป็นคนที่ให้โอกาส คันโตน่า และน่าจะรู้จักดีมากกว่าใคร

เฟอร์กี้ เองไม่ได้รู้จักมักคุ้นกับ อุลลิเยร์ มาก่อนหรอก ได้ยินแค่เพียงชื่อ แต่กลับแปลกใจมากๆกับมิตรไมตรีที่ได้รับกลับมา

อุลลิเยร์ ช่วยเหลือ เฟอร์กี้ ทุกอย่าง อธิบายสรรพคุณ คันโตน่า ไว้อย่างละเอียดยิบ ก่อนบทสนทนาจะสิ้นสุดลงยังสำทับด้วยว่า “คุณต้องซื้อนะ อเล็กซ์”

นั่นเองที่ทำให้การตัดสินใจง่ายขึ้น จากนั้นจึงเปิดฉากเจรจากับทางลีดส์ ก่อนได้ราคามาราว 1 ล้านปอนด์

ดีลดังกล่าวถือว่าคุ้มค่ามากสุดในประวัติศาสตร์พรีเมียร์ลีก เพราะดาวเตะฝรั่งเศสนี่แหล่ะที่ปูทางสร้างรากฐานอันแข็งแกร่งให้แมนฯยูไนเต็ด ต่อยอดความสำเร็จเรื่อยมา

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เฟอร์กี้ จะขอบคุณ อุลลิเยร์ ตลอดเวลา แม้ในวันที่ต้องกลายเป็นเหมือนศัตรูกัน เพราะรู้กันอยู่ อุลลิเยร์ ตัดสินใจมาคุมลิเวอร์พูลทีมคู่อริ

แต่สำหรับ เฟอร์กี้ ไม่เคยมองอย่างนั้นเลย ตรงกันข้ามรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณอีกด้วย

คำแนะนำคราวนั้นถือว่าล้ำค่า และไม่มีทางลืม อุลลิเยร์ ผู้ล่วงลับได้เลยสักนิดเดียว

ถึงบอกว่าบทสนทนาระหว่างกุนซือด้วยกันหรือความสัมพันธ์ในแบบเพื่อนฝูง คนในวงการ มันอาจกลายเป็นจุดเปลี่ยนอย่างคาดไม่ถึงเลย